พลูโตหายไปจากระบบสุริยะ
ในยุคแห่งการค้นพบอันยิ่งใหญ่และการสำรวจอวกาศอย่างไม่หยุดยั้ง หนึ่งในเรื่องราวที่ตราตรึงใจนักดาราศาสตร์และประชาชนทั่วไปคือการที่ดาวเคราะห์น้อยพลูโตถูกปลดออกจากสถานะของ ‘ดาวเคราะห์’ ในปี พ.ศ. 2549 ความเปลี่ยนแปลงนี้ได้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อความเข้าใจในระบบสุริยะของเรา
การตัดสินใจครั้งประวัติศาสตร์นี้เกิดขึ้นในการประชุมของสหพันธ์ดาราศาสตร์สากล (International Astronomical Union – IAU) ที่กรุงปราก ประเทศเช็ก ซึ่งมีการนำเสนอนิยามใหม่ของ ‘ดาวเคราะห์’ ที่ต้องเข้ากับหลักเกณฑ์สามประการ ได้แก่ การโคจรรอบดวงอาทิตย์ มีมวลเพียงพอที่จะมีรูปทรงเป็นทรงกลม และทำความสะอาดบริเวณโคจรของมันเอง
พลูโตไม่สามารถทำตามเกณฑ์ที่สาม ทำให้ไม่สามารถถูกจัดให้เป็นดาวเคราะห์เต็มตัวได้ พื้นที่โคจรของมันรวมถึงวัตถุอื่นๆในเข็มขัดไคเปอร์ ประกอบด้วยน้ำแข็งและซากดาวเคราะห์น้อยที่มีขนาดและรูปร่างแตกต่างกันไป
การสูญเสียสถานะของพลูโตได้กระตุ้นการอภิปรายอันร้อนแรงในหมู่นักวิทยาศาสตร์และสาธารณชน แต่ท้ายที่สุดแล้ว ข้อเท็จจริงที่ว่าพลูโตไม่สามารถปกครองบริเวณโคจรของมันได้เป็นเหตุผลหลักที่ทำให้มันถูกจัดให้เป็น ‘ดาวเคราะห์แคระ’ ที่มีขนาดเล็กกว่าและไม่เต็มตัวเมื่อเทียบกับดาวเคราะห์อื่นๆ ในระบบสุริยะของเรา
แม้ว่าการตัดสินใจนี้อาจทำให้หลายคนผิดหวัง แต่ก็เป็นการยืนยันถึงความก้าวหน้าของวิทยาศาสตร์ที่มุ่งมั่นค้นหาความจริง และเปิดมิติใหม่ในการเข้าใจโลกโดยรอบ สำหรับนักดาราศาสตร์และผู้ที่หลงใหลในอวกาศ พลูโตยังคงเป็นวัตถุที่น่าสนใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พร้อมที่จะเผยความลับของมันให้กับมนุษย์ที่อยากรู้อยากเห็น